آمار وب سایت:  

بازدید امروز : 3
بازدید دیروز : 237
بازدید هفته : 419
بازدید ماه : 442
بازدید کل : 19667
تعداد مطالب : 79
تعداد نظرات : 13
تعداد آنلاین : 1

 وحدت

       انسان در بدو تولد در آغوش مادر و پدر و دور از هر گونه اضطراب و ترس آرام مي گيرد و كم كم كه رشد مي يابد با دنياي همجوارش آشنا و اين دنيا باعث سرگرميش مي شود و يواش يواش از دامن والدينش كناره مي گيرد تا جايي كه به استقلال فكر و انديشه و زندگي مي رسد و همان زندگيي را شروع مي كند كه در ابتدا با آن بوده است منتها با صورت ديگر و چهره اي جديد تر و يك تفاوت كه در اولي هيچگونه مسئوليت و تعهدي نداشت ولي در اينجا مسئوليت و تعهد دارد . او بايد با شخص ديگري كه از لحاظ سليقه،فرهنگ،دين،مذهب،آئين و ... با او متفاوت است در زير يك سقف با او زندگي كند و با اختلافات فكري و سليقه اي او كنار بيايد و نه تنها با او كنار بيايد بلكه آسايش زندگي او را نيز فراهم آورد و از لحاظ اجتماعي و حفظ نسل بشر نيز وظيفه ديگري دارد كه بايد آن را هم ايفا نمايد و هنگاميكه خداوند به آن دو فرزندي عطا مي نمايد باز مسئوليت پدر و مادر بيشتر مي شود چرا كه بايد او را براي زندگي در جامعه پرورش دهند . آري اين داستان كوچك،بسيار آشنا ، قابل تجربه براي همه ؛ شبيه به داستان افرينش آدم هست(سكه ي وجودي-امتزاج حقيقت و واقعيت)و چه زيباست كه خداوند از همان ابتدا او را به وحدت(يگانه پرستي،همراه با جامعه انساني و رعايت حقوق يكديگر تحت عنوان اديان)و يكدلي(زر ناب وجود)دعوت نموده است تا زندگيي همراه با آسايش و دلخوشي و امنيت داشته باشد و تضادي با خداوند ، پيامبرانش و هستي نداشته باشد . آري يگانه پرستي يعني صلح با همه هستي و خداوند در قبول آنچه كه آفريده و احترام به همه آنها از ذرّه تا كهكشانها و از كل هستي تا كوچكترين ذرّهاي كه خلق شده اما باز هم بزرگترين هست(تار مرتعش و بعد از آن ...)...       ادامه دارد ... 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: